Menno Dimitri Ouderkerk

Statement:

Sinds God uit het beeld van de moderne mens verdwenen is, heeft het consumentisme zijn rol overgenomen. Consumentisme zie ik als een benaming voor het zonder gedachten wegwerken van bijvoorbeeld grote hoeveelheden eten, ongebreideld feestvieren of het eindeloos verbruiken van grondstoffen. Kunst en cultuur zijn hierdoor in de hoek van het snelle amusement gepositioneerd. Ze zijn economisch afhankelijk gemaakt en hebben alleen nut als het zijn financiële relevantie bewijst. Kunst moet een bewezen toegepaste functie hebben voordat het geaccepteerd wordt. Kunst mag vooral niet moeilijk zijn of afwijken van herkenbare esthetiek. De echte kunstenaar is in mijn visie echter vooral iemand, die duwt tegen hetgeen al lang geaccepteerd is. De waarde van kunst zit hem in zijn vermogen alle menselijke inzichten, kennis en emoties te kunnen verbeelden ongehinderd door de materiële werkelijkheid.

Verbeelding en creativiteit hebben de mensheid laten ontwikkelen. Kunst kan autonoom bestaan, maar heeft ook een samenleving nodig om in te kunnen gedijen. Kunst werkt het beste in coöperatie met anderen. Dan is kunst voeding voor verscheidenheid en voorwaarde voor een democratische rechtstaat, waarin ruimte is voor iedereen. Zonder kunst in de maatschappij is het niet mogelijk om je te ontplooien en is ontwikkeling onmogelijk. Een staat, die geen kunst en cultuur als basisvoorwaarde in haar missie en visie opneemt is voor mij per definitie niet legitiem.

Kunst zou meer door kunstenaars bepaald moeten worden en niet door abstracte plannenmakers en curatoren vanuit overheden, musea etc. Ook bepalen politici en de commerciële markt niet wat kunst is en wat niet. Kunst wordt dan gezien als een stuk speelgoed. De makers van kunst zijn de enigen, die de daadwerkelijk richting aan de beeldende kunst kunnen geven. Kortom, laten we kunst niet verder uithollen of aanpassen aan hetgeen dat “trend” is in de samenleving. Laten we gaan voor een herwaardering van kunst, maar dan niet één bedacht vanuit een gewenst maatschappelijk perspectief, maar vanuit het perspectief van hedendaagse kunstenaars. Deze nu bestaande kunstenaars geven vorm aan nieuwe verhalen en dromen. Zonder kunst is er naar mijn mening geen hoop meer en is de mens gedoemd snel te verdwijnen.