Henk Lammers

Statement:

Iedere dag van het leven groei je zichtbaar en onzichtbaar verder.

En wanneer je niet te zeer wordt ingeperkt groei je toch door, het is de natuur. 

Je bent als een boom met een mooie laaghangende tak waaraan een schommel hangt.

Je was ook wel graag een uitgestorven diersoort geweest, maar ja, die zijn uitgestorven.

De boom vraagt geen begrip of respect voor het verschijnsel hoe hij jaar na jaar, beetje bij beetje, aan zijn imposante uitstraling is gekomen.

Niet nadenkt over strategieën, marktwerking, deadlines, factureren, sociaal gewenst gedrag, maar zonder nadenken druk doende doorgroeit in zijn ontwikkeling, langzaam maar gestaag doorwerkend aan een oeuvre, vertakt, maar voor de kenner toch eenduidig.

Je hebt je omgeving kleur en zuurstof gegeven.

Verwacht je daarvoor terug dat mensen hun deur uitrennen om je te redden wanneer de man met de bijl plotseling opduikt?

We leven in een tijd als een snelkookpan, waarin de bewondering aan het verdampen is. 

Aandacht is vluchtig wanneer er nog honderd andere dingen om aandacht vragen.

Een boom blijft hopen gezien te worden, de kans lijkt groter wanneer hij de laatste in de straat is. 
Net als de maan heb je in je leven alles zien gebeuren, maar je zwijgt.

En denkt stilletjes: bewonder mij en neem de tijd daarvoor, zet het om in inspiratie, dan zal je als kunstenaar de vruchten plukken.

De kunstenaar is als de boom.

Dingen maken die niet eerder bestonden is een tweede natuur.

En omdat we kunnen praten zeggen we “Fuck you!” tegen de man met de bijl.

In de toekomst zal er veel wildgroei ontstaan, solistisch en groepsgewijs, met veel geëngageerde geurvlaggen, sporen en aanpassingen in de openbare ruimte.

Dit als reactie op de smetvrees, de snoeidrift, en de kaalslag.

En er komen weer gaarkeukens.